Στις παραδοσιακές κοινωνίες η βοτανοθεραπεία ήταν απόλυτα συνυφασμένη με την καθημερινή ζωή και οι άνθρωποι κατείχαν ένα τεράστιο όγκο πληροφορίας σχετικά με τον κύκλο ζωής και τη θεραπευτική δύναμη των φυτών. Η γνώση προέκυπτε βιωματικά από την ελεύθερη συλλογή των βοτάνων, την καλλιέργεια και την παρασκευή σπιτικών γιατρικών. Η πληροφορία ήταν διάχυτη μέσα στις κοινότητες, διαθέσιμη σε όλους και μεταβιβαζόταν από γενιά σε γενιά μέσω της καθημερινής εμπειρίας. Σε ορισμένα πολιτισμικά πλαίσια τα φυτά αντιμετωπίζονταν ως έμψυχα και τους αποδίδονταν υπερφυσικές ιδιότητες.
Στις σύγχρονες κοινωνίες ο άνθρωπος είναι πλέον απομακρυσμένος από τη φύση και έχει υιοθετήσει μια άκριτη καταναλωτική συμπεριφορά ακολουθώντας πρότυπα και στυλ που απευθύνονται στη μάζα και όχι στο άτομο. Όντας απομακρυσμένος από τη φύση όμως απομακρύνεται και από τον εαυτό του, αφήνοντας τη διαχείρηση της υγείας του στην αυθεντία του γιατρού και κατά συνέπεια στα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών. Όσο αυξάνεται ο έλεγχος των "ειδικών" πάνω στις ζωές μας μειώνεται ο έλεγχος που ασκούμε εμείς οι ίδιοι πάνω σε αυτές.
Η αυτοδιαχείριση της υγείας δεν συνεπάγεται την ολοκληρωτική άρνηση της ιατρικής επιστήμης ή των φαρμακευτικών παρασκευασμάτων. Στόχος όμως είναι η ανάπτυξη κριτικής στάσης απέναντι στις ιατρικές πρακτικές και η ενσυνείδητη χρήση φαρμάκων (όταν χρειάζεται), όπως και η διατήρηση της υγείας. Η ενσυνείδητη κατανάλωση, η βελτίωση της διατροφής, της στάσης του σώματος, της αναπνοής, η τροποποίηση ορισμένων συνηθειών ώστε να επιβαρύνουμε λιγότερο το σώμα μας με βλαβερές ουσίες, αποτελούν σίγουρα σημαντικά βήματα.
